In de cursus van mens en lijden gaat het op een bepaald moment over vergeving.
Moeten we vergeven tot zeventig maal?
In een paragraaf gaat het over 'het sacrament van de verzoening'
Dat wil zeggen dat de breuk die is ontstaan tussen de mens en God te verzoenen.
Dat brengt me naadloos bij de vrijlating van Michelle Martin.
Waarom moest ze zonodig naar een klooster? Om haar te verzoenen met God?
Om verder te lijden in eenzaamheid?
Ik kan best begrijpen dat de meerderheid van de bevolking volkomen tegen de vrijlating is van zij die kinderen heeft doen doodgaan. Want ze wist heel goed wat haar ex-man in zijn schild voerde.
Had ze dan geen enkele wrok tegenover wat hij deed?
Ik kan niet begrijpen dat Mevr. Martin enige vorm van ethische verantwoordelijkheid draagt.
Wat ze heeft ingezien in de gevangenis dat weet niemand, enkel zij.
De psychologen misschien ook maar wie zegt dat ze werkelijk 'spijt' heeft?
Dat haar gevangenisschap ten einde is?
Op het laten vermoorden van kinderen kan je toch geen gepaste straf dan de volledige opsluiting eisen!
Het komt misschien hard over maar ik vind persoonlijk dat ze er nog goed uitkomt, zeker als ze in het klooster toch de toestemming krijgt om haar haar te gaan knippen in Knokke!
Soms krijg ik geen hoogte van de beslissingen die vanuit het gerecht of op politieke vlak worden genomen!
Ben ik de enige die dat zo ziet?
Nee, ik vind dat Michelle Martin thuishoort in een klooster. Ze heeft meegewerkt aan gruweldaden. Maar zij kan verder leven in het klooster, terwijl de jonge kinderen die ze niet geholpen heeft dood zijn. Ik heb geen medelijden met haar. Want zij had dat ook niet met de meisjes. En inderdaad heeft ze spijt van haar daden? Ze heeft haar man altijd gesteund terwijl ze wist met welke praktijken hij bezig was.
BeantwoordenVerwijderenMet de mening dat ze thuishoort in een klooster deel ik zeker!
VerwijderenMaar dat ze op eigen houtje naar de kapper kan in Knokke!
Dat vind ik een brug te ver!!