Verbonden met de samenleving en jezelf
Reactie op de tekst: Wat doen wij met onze wereld dat zovele jongeren er niet meer in willen leven?
Het lezen van de tekst (zie onderstaande link) laat me niet onberoerd
Ik vind het schokkend hoeveel mensen, jong of oud, zich van het leven beroven.
Nog erger vind ik dat je niets vermoedend met die persoon in kwestie over alles praat, lacht, mee in discussie gaat, soms dagelijks mee in contact komt.
Zijn we misschien blind aan het worden, want we hebben het al druk genoeg,...
we zijn misschien te egoïstisch aan het worden, want wij hebben immers ook onze 'problemen',...
ligt het aan de maatschappij dat van ons verwacht, dat we maar moeten meedraaien, ook al heb je eens geen zin om je planning af te werken ?
Zijn we misschien jaloers of niet tevreden met wat we hebben,
want, zo lees je het soms op facebook:, de overbuur heeft al zijn huis gepoetst en staat al te koken en ik moet dat nog allemaal doen!
We zijn of worden gefrustreerd!
Als je niemand in vertrouwen kan nemen en eens kan ventileren, dan kan ik het misschien wel een plaats geven,...ik zeg wel misschien, want pijnlijk is het voor elk van ons om zoiets verschrikkelijks te moeten meemaken
Het gevoel dat mij nalaat is dat die mensen eenzaam zijn in hun hoofd!
Hoeveel mensen je ook kent, het doet er blijkbaar niet toe voor sommigen..
Alert zijn en non-verbaal gedrag wat meer analyseren is gaandeweg een doel geworden in mijn leven.
http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=F33FBPJ6
Geen opmerkingen:
Een reactie posten